ولى در كلمات و سخنان او، چيزهايى را مى‌توان يافت كه جهت حركت را نشان دهد؛ يعنى جهت‌نماى مكانتى كه او داشت و جايى كه رسيده بود.

يك نكته از اين معنا (شرح يك كلمه)

يكى از كلمه‌هايى كه امام بر آن تأكيد مى‌كرد، اين بود كه همواره مى‌فرمود: «تمام فسادهايى كه در عالم پيدا مى‌شود، از خودخواهى پيدا مى‌شود؛ از حبّ جاه، حبّ قدرت، حبّ مال، و از امثال اين‌هاست و همه‌اش به حبّ نفس برمى‌گردد؛ و اين بت، از همه بزرگ‌تر است و شكستنش از همه مشكل‌تر است... مشغول باشيد به شكستن دست و پاى همچو بتى. اگر رهايش كنيد، شما را به هلاكت مى‌كشاند».[1]مانند اين يك جمله را، امام صدها، بلكه هزاران بار، بيان فرموده است[2] كه

امام در اين باره، يك سينه سخن دارد. براى نمونه، در جاى ديگرى مى‌فرمود: «از اين‌جا (قصّه سجده نكردن شيطان) مى‌فهميم كه قضيّه «خودبينى»، ارث شيطان است.... تمام فسادهايى كه در عالم واقع مى‌شود ‌چه فسادها از افراد، چه فسادها از حكومت‌ها و چه در اجتماع‌ـ تمام فسادها زير سر همين ارث شيطان است. تمام مفسده‌هايى كه در عالم پيدا مى‌شود، از اين «بيمارى خودبينى» است؛ چه در كنج خانه، فردى نشسته باشد و مشغول عبادت باشد ‌اگر خودبينى بكند، ارث شيطان را دارد‌ـ و چه در جامعه باشد و با مردم تماس داشته باشد، اين هم اگر فسادى از او حاصل بشود، از خودخواهى و خودبينى خودش است. و چه در حكومت‌هايى كه در عالم حكومت مى‌كنند؛ از اوّلى كه حكومت در دنيا تأسيس شده است تا حالا، هر فسادى واقع شده از همين خصيصه است» (همان، ج 19، ص 133).

«"مادر بت‌ها، بت نفس شماست". تا اين بت بزرگ و اين شيطان از ميان برداشته نشود، راهى به سوى او ‌جلّ و علا‌ـ نيست؛ و هيهات كه اين بت، شكسته و اين شيطان رام گردد» (همان، ج 18، ص 454).