تسامح» آن غيرت دينى از بين برود. اگر تسامح و تساهل در هر جا مطلوب باشد، در مبانى دين و ارزش‌هاى انقلاب به هيچ وجه مطلوب نيست؛ بلكه با بى‌غيرتى و بى‌تفاوتى مساوى است؛ در اين امور، تسامح و تساهل نيست. مدارا كردن با ديگران، در مورد احكام ظنى و مشكوك جا دارد، نه در امور قطعى اسلام. احكام ضرورى اسلام، جاى مدارا كردن ندارد. سستى كردن در حمايت از احكام قطعى و ضرورى اسلام؛ يعنى بى‌تفاوت بودن نسبت به هتك اسلام؛ و از دست دادن غيرت دينى. همان چيزى كه اين انقلاب را به وجود آورد و بقايش هم در گرو بقاى همان غيرت جوانان غيور مسلمان است. دشمن ‌چون اين مطلب را مى‌داند‌ـ به بهانه‌هاى مختلف مى‌كوشد اين غيرت را از جوانان ما بگيرد تا بى‌تفاوت و سهل‌انگار شوند. گاهى به بهانه «مبارزه با خشونت» و گاهى با ترويج شعار «تسامح و تساهل» مى‌كوشند روح شهامت، حماسه و غيرت دينى را از جوانان ما بگيرند تا بر «خر مراد خويش سوار شوند» و به هر سو كه مى‌خواهند بتازند. آنچه كه از تاخت و تاز اين دشمنان و توطئه‌هاى آنان جلوگيرى مى‌كند، غيرت دينى جوان‌هاست. به هوش باشيد كه اين سرمايه خدادادى را كه با عواطف دينى تغذيه مى‌شود، از دست ندهيد؛ سرمايه‌اى كه مى‌تواند سعادت شما و نسل‌هاى آينده را تا قيامت تضمين كند.

الگوى «غيرت دينى» بعد از ائمه اطهار(عليهم السلام)، امام خمينى(قدس سره) است. و ما در ساحل آن اقيانوس غيرت و ايمان سير مى‌كنيم. به اميد آن‌كه نسيم نَفَسش، دل آشنايان را بنوازد و نور كلامش روشنايى‌بخش شب‌هاى تار تهاجم باشد.