در اين‌جا، بحث بر سر ابعاد فردى و شخصى امام(قدس سره) نيست. ما زندگى امام و شخصيت ايشان را از تأثيرش در اجتماع بررسى مى‌كنيم. ابعاد اجتماعى زندگى امام، مانند دايره‌هاى متداخل است؛ زندگى خانوادگى، زندگى شهرى، زندگى در كشور، زندگى شيعيان، زندگى مسلمانان و بعد، زندگى كلّ انسان‌ها، مثل دايره‌هاى متداخلى هستند كه شخصيت امام را احاطه كرده‌اند.

به اين ترتيب، امام ابتدا به ساختن خانواده و شاگردانش پرداخت. در ضمن تربيت شاگردان، توانست يارانى براى توسعه حركت خود در جهان بيابد. پس از اين‌كه يارانى به اندازه ضرورت و قدر نياز فراهم كرد، به اصلاح جامعه و كشور خود روى آورد تا آن را به سمت اهداف الاهى نزديك كند.

ايشان به اقتضاى اتصال به رحمت عامه و بى‌انتهاى حضرت رحمان، پا را از كشور خويش فراتر گذاشت؛ به گونه‌اى كه متدينان را به سوى دين برگرداند. در اين باره، نمونه‌هايى از اعتراف معترفان را بيان كرديم؛ بهويژه دعوت از رئيس اتحاد جماهير شوروى سابق براى پذيرش اسلام و ترك در كمون ماندن.[1] تمام اين‌ها، براى هدايت انسان‌ها، به طريق شريعت و حقيقت بود كه كمال و سعادت آدميان، در گرو طى همين طريق است و بس.

9. آشنايى جوامع جهانى با معارف اصلى شيعه (هدف فراكشورى)

نخستين هدف امام براى تحول در جامعه ايران، همان بود كه گفتيم؛ ولى ايشان هيچ‌گاه از رسالت جهانى خود، غافل نبود. نخستين هدف فراكشورى و فراميهنى