و در زمان جاهليت و قبل از اسلام، ايشان را به نام «امين» مي­شناختند؛ يعني مردم باورشان بر اين بود که ايشان اهل خيانت نيست و بدِ کسي را نمي‏خواهد. پيامبر اکرم(صلي الله عليه و آله) از همين نقطه قوت در خويش براي جلب توجه افراد به‌سوي دين استفاده کردند. پس مي‌توان به‌خوبي اين نکته را دريافت که در آن زمان که مردم به اين آساني سخن کسي همچون پيامبر(صلي الله عليه و آله) را گوش نمي‌دادند، ايشان از کجا آغاز، و چگونه توجهات را به‌سوي خود جلب کرد. يکي از نکات مهم، روان‌شناسي اجتماعي است؛ همين است که اگر کسي بخواهد در ديگران، البته از راه ارتباط مستقيم و ارتباط شخصي و تن‌به‌تن، اثر بگذارد، بايد ابتدا براي آنان ثابت کند که خير آنها را مي‌خواهد.

راه‌حل ديگر براي تأثير بيشتر امر به معروف و نهي از منکر اين است که، آمر و ناهي در گفتار خود از منطق قوي برخوردار باشند و حرف سست و بي‏دليل نزند. چنين کساني بايد بکوشند تا بتوانند مطلبي را که درصدد اثبات آن هستند، با دليل محکم اثبات کنند و اگر چيزي را نمي‏دانند، پس از تأمل و اطمينان پاسخ دهند. اين امر زمينه را فراهم مي‌سازد تا طرف مقابل مطمئن شود که آن آمر يا ناهي حرف بي‏حساب و بي‏دليل نمي‌زند، و اگر پاسخ پرسشی را نمي‌داند، در پی پاسخ آن مي‌رود و آن‌گاه سخن مي‌گويد.

حاصل آنکه، براي فراهم شدن زمينه‌هاي تأثير امر به معروف و نهي از منکر لازم است که اولاً از نظر رفتار، طرف مقابل احساس کند که از سر دلسوزي و خيرخواهي امرونهي شده است؛ و ثانياً از نظر گفتار نيز