شخص تا چه حد مي‏تواند مقاومت كند و در مقابل افكار ديگران به وظيفة خود پايبند باشد؟ با عنايت به همين وضعيت است كه قرآن مي‏فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَي الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَي الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ؛[1] اي اهل ايمان هركسي از آيين خود بازگردد [به خدا زياني نخواهد رسيد] خداوند گروهي را خواهد آورد كه آنان را دوست دارد و آنان نيز خداوند را دوست دارند، آنان در برابر مؤمنان، فروتن و در برابر كفّار، سرافراز هستند. آنها در راه خدا جهاد مي‏كنند و از سرزنش سرزنش‏كنندگان هراسي ندارند.

همچنين در وصيّت اميرالمؤمنين علیه السلام خطاب به امام حسن علیه السلام آمده است:

وَجَاهِدْ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ وَلَا تَأْخُذْكَ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِمٍ؛[2] در راه خدا آن‏طور كه شايسته است جهاد كن، و سرزنش هيچ سرزنش‌كننده‏اي تو را از راه خدا باز ندارد.

تأثيرپذيري از سخنان و رفتار اطرافيان، آفت بزرگي است كه دامن‏گير فرد و جامعه، هر دو، مي‏شود و اثر سوء آن، فرد و جامعه را به انحراف مي‏كشاند. گاهي آدمي بعد از تأمل و فكر فراوان تصميم مي‏گيرد و راهي را انتخاب مي‏كند و با اقامة دلايل متقن و محكم، كاري را واجب و مطلوب خدا