و معنوى، وابسته و متكى به هيچ مردى حتى شوهر خود نيست. او مى‌تواند همچون زن فرعون در ناپاك‌ترين محيط خانوادگى و اجتماعى به سر برد و با اين همه خود پاك و منزه بماند و مى‌تواند مانند همسران نوح و لوط در مقدس‌ترين خانه‌ها و در پيوند با قدسى‌ترين انسان‌ها زندگى كند و خود در منجلاب فسق و فجور غوطه‌ور باشد.

4 ـ 4. زن و كرامات الاهي

درست به همان گونه كه گاه خداى متعال براى مردان كرامات و خوارق عادات پيش مى‌آورد، احياناً زنان نيز مشمول چنين امورى مى‌شوند. ساره، همسر ابراهيم، در حالى به «اسحق» باردار شد كه خود پيرزنى نازا و شوهرش پيرمردى بود و به گفتة خود وى: «ان هذا لشىء عجيب؛[1] بي‌شك اين چيزى شگفت‌انگيز است». يحيى نيز زمانى پاى به جهان گذاشت كه مادرش نازا بود[2] و پدرش زكريا كهنسال،[3] سست استخوان و سپيد موى[4] و فرتوت[5] بود.

همچنين زنان نيز گه‌گاه مشمول الهامات الهى، كه در قرآن كريم از آنها تعبير به وحى مى‌شود، واقع شده‌اند و از عالم غيب و حوادث آينده خبر داده‌اند. در مورد مادر حضرت موسى، در دو آيه از قرآن كريم سخن از وحى الاهي به او آمده است. همين بانو از طريق وحى (= الهام) الهى خبردار مى‌شود كه در آينده دريا (يعنى رود نيل) فرزندش را به ساحل خواهد انداخت و يكى از دشمنان خداى متعال او را خواهد گرفت[6] و خداي متعال او را به مادرش باز مي‌گرداند و به پيامبري بر‌ مي‌گزيند.[7]