(پيامبر) سودي به حالشان (در برابر عذاب الاهي) نداشت (نتوانستند همسران خود را به صلاح آورند و از چنگ قضا و قدر الهى برهانند)؛ و (به آن دو زن) گفته شد: وارد آتش شويد همراه كساني كه وارد مي‌شوند». اين دو زن كه همسران دو پيامبر الهى نيز بودند ـ و قرآن كريم بر اين نكته تأكيد مي‌ورزد ـ كاملاً در قطب مخالف حضرت مريم و زن فرعون قرار مى‌گيرند.

زنان ديگرى هم هستند كه نه به آن اوج كمال صعود كرده‌اند و نه به اين حضيض سقوط. اگر چه هر كدام به درجه‌اى از كمال انسانى رسيده‌اند، اما به مقام كسانى مانند حضرت مريم نائل نيامده‌اند. همسران آدم، ابراهيم، زكريا و عمران، دختران شعيب، و مادر و خواهر موسى از اين جمله‌اند. يادآوري اين حقيقت ضروري است كه در پاره‌اى از روايات، حضرت خديجه(عليها السلام) [1]همچنين مسلّم است كه حضرت صديقة كبرى، فاطمة زهرا(عليها السلام)، افضل زنان جهان از اولين و آخرين، است.[2] نام نبردن از اين دو زن بزرگ در اينجا از آن روست كه در قرآن كريم به نامشان تصريح نشده و به عنوان همسر و دختر پيامبر نيز از آنها ذكرى به ميان نيامده است. گويا در بعضى از آيات به حضرت فاطمه(عليها السلام) اشاره شده[3] و بر طبق برخى از تفاسير، سورة كوثر در شأن اين بزرگ بانوى جهان نازل شده است.[4]

3 ـ 4. استقلال شخصيتي زن

همان گونه كه مردان ممكن است در آغاز در مسير كج و بيراهه بروند، اما اين توانايي را

1 قال رسول‌الله(صلى الله عليه وآله): ان الله تعالي اختار من النساء اربع: مريم وآسيه وخديجه وفاطمة (محمدباقر مجلسي، بحارالانوار، ج 43، ص 19).