شبهات

در زمينة اشتراک و برابري زن و مرد در ماهيت انساني و حقوق مشترک آنها ممکن است شبهاتي مطرح گردد:

شبهه اول: به نظر مي‌رسد قرآن اصالت را به مردان مي‌دهد و زنان را تابع و طفيلي آنان مي‌داند؛ چرا که خطابات قرآني عموماً متوجه مردان است.[1] حتي در مواردي که سخن از نعمت‌هاي اخروي است، باز مردان مخاطب قرآن هستند.[2]

پاسخ: خطابات قرآني ناظر به مردان دو دسته‌اند: يكي خطاب‌هايى که در ظاهر متوجه مردان است، اما در واقع اختصاصى به مردان ندارد، بلكه مردان و زنان را به طور يكسان در بر مى‌گيرد،[3] نظير آية شريفه: «يا ايها الذين آمنوا». «‌اي کساني که ايمان آورده‌ايد»، تعبيري است که مردان و زنان را در بر مي‌گيرد و اختصاص به مردان ندارد. چنان‌که در زمان نزول قرآن، کسي اعتراض نکرده است كه چرا قرآن فقط با مردان سخن مى‌گويد و به زنان اعتنايى ندارد يا كمتر توجه دارد يا نپرسيده است كه آيا اين حكم الهى و امر و نهى قرآنى مختص مردان است يا شامل زنان هم مى‌شود. همه با