هرچند ممکن است حل برخي مسائل از راه‌هاي گوناگون امکان‌پذير باشد. عقايد و گزاره‌هاي مربوط به هست‌هاي اصلي دين بايد با برهان عقلي اثبات شوند؛ درحالي که راه اصلي پي‌بردن به احکام و دستورات عملي دين و شناخت امر و نهي الهي روش نقلي (تاريخي) است، زيرا اين دستورات به وسيلة وحي به پيامبر مي‌رسد و توسط ايشان و امامان معصوم ـ صلوات الله‌عليهم‌اجمعين ـ براي ما نقل و تبيين مي‌شود. بخش ارزش‌‌هاي اخلاقي دين را مي‌توان به دو بخش تقسيم کرد: ارزش‌ها و بايد و نبايدهايي وجود دارند که صرفا از راه وحي اثبات مي‌شوند و عقل به آنها راهي ندارد؛ و ارزش‌هايي را نيز مي‌توان سراغ گرفت که ممکن است در معارف وحياني نيامده باشند و بايد صرفاً با عقل اثبات شوند.

از طرف ديگر، بخش‌هايي از دين قابل بررسي و اثبات از راه‌هاي متعدد و با استفاده از روش‌هاي مختلف است. به‌عنوان نمونه، مسألة‌ معاد مي‌تواند مستقلاً با عقل اثبات ‌شود، ولي براي کساني که با عقل به حقانيت دين و صداقت پيامبر ايمان آورده‌اند نيز ممکن است از گفتة او (با روش نقلي) به معاد يقين پيدا کنند. بخش‌هايي از دين نيز وجود دارند که علاوه بر اين دو روش اصلي (عقل و نقل) نيازمند راه­هاي کمکي ديگري مانند تجربه، عرف، سيرة عقلا، و ... هستند تا حقايق مربوط به آنها و ارادة الهي در مورد آنها کشف و اثبات شود. به عنوان مثال، موضوعات احکام ديني (مانند تعيين جهت قبله،‌ يا روز اول ماه قمري) را بايد با روش‌ تجربي و ابزارهاي علمي اثبات کرد. البته ممکن است در