نام دارد.[1]علامه طباطبايي با چنين رويکردي است که دين را چنين تعريف مي‌کند:

الحكم بوجوب اتباع المعلوم النظري و الالتزام به و هو العلم العملي؛ كقولنا: يجب أن يعبد الإنسان الإله تعالى و يراعي في أعماله ما يسعد به في الدنيا و الآخرة معا.

[دين عبارت است از] حکم به وجوب پيروي از معلوم نظري و التزام عملي به آن، که نوعي علم عملي است؛‌ مانند اين‌که مي‌گوييم: انسان بايد خداوند متعال را عبادت کند و در اعمال خويش مسائلي را رعايت کند که در دنيا و آخرت (باهم) سعادتمند شود.[2]

آيت‌الله جوادي آملي نيز به همين معنا از دين اشاره دارد هنگامي که مي‌نويسد: «دين مجموعه‌اي از عقايد، اخلاق، قوانين فقهي و حقوقي است که از ناحية خداوند براي هدايت و رستگاري بشر تعيين شده است.»[3]

در این رويکرد، قلمرو دين شامل همة امور زندگي انسان، اعم