است، نه رسيدن به نتيجه؛ امّا نهايت آرزوى ما پيروزى بر كافران و نابكاران عالم است. خدايا! تو خود به قدرت قاهر خويش ما را بدين هدف برسان: وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ.^[1]

4. رابطه عاشقانه با پروردگار

آيات متعدّد ديگرى در قرآن داريم كه بنا بر روايات پيامبر و اهل بيت(عليهم السلام) در شأن گروهى از شيعيان علوى نازل شده است كه در آخرالزّمان پديدار خواهند شد. يكى از اين آيات شريف كه بر «ربّيون كثير» نيز تطبيق مى‌شود، اين آيه نورانى است:

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْم يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّة عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّة عَلَى الْكافِرِينَ.^[2]

اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هركس از شما كه از آيين خود بازگردد، [بداند كه ]خداوند به زودى، قومى را برمى انگيزاند كه ايشان را بسيار دوست مى‌دارد و آن‌ها نيز خداوند را دوست مى‌دارند و در برابر مؤمنان سرافكنده و فروتن و در مقابل كافران سرافراز و مقتدرند.

لحن آيه پيشين، رنج و ناراحتى پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و مؤمنان راستين از سست عنصرى و دم دمى مزاجىِ افراد ضعيف الايمان را نشان مى‌دهد؛ ناراحتى و نگرانى از عقبگرد و بازگشت مسلمانان سست ايمان به حلقه كافران.

اين آيه نورانى دربردارنده بشارتى شورانگيز به پيامبر و مؤمنان راستين است كه هرگز نپنداريد قوام دين خدا فقط به عدّه‌اى تازه مسلمانانِ ضعيف است كه اگر به كفر و شرك بازگردند، اسلام و افتخارهاى آن از بين مى‌رود. اگر عدّه‌اى از اسلام روى گردانيدند و به كفر بازگشتند، هرگز اندوهى به خويش راه ندهيد؛ چرا كه خداوند، در آينده، مؤمنانى را برخواهد انگيخت كه نخستين صفت و مدال افتخارشان اين است كه محبوب خداوندگار، و محبِّ اويند: يُحِبُّهُم و يُحِبُّونَهُ؛ خداوند دوستدار ايشان است و ايشان نيز دوستدار خداوندند. عشقى مقدّس و طرفينى بين ايشان و پروردگارشان برقرار شده است؛ فضيلتى بس ارزشمند كه مقامى بالاتر از آن تصوّر شدنى نيست.