اراده و خواست مردم مي‌گويند: نمايندگان مجلس، وكلاى مردم در تعيين مصالح عمومى هستند، و بهترين راه براى تشخيص مصالح اين است كه آن را به وكلاى مردم واگذار كنيم، همان طور كه در امور مهم ملّى به آراى عمومى مراجعه مي‌كنيم. پس در نظر آنها اگر امكان داشته باشد كه در تمام مسايل مهم به آراى عمومى مراجعه كنيم، بسيار خوب است؛ اما از آنجا كه اين كار در مورد تمام امور امكان ندارد، به نمايندگان منتخب مردم مراجعه مي‌كنيم.

دو اشكال بر دموكراسى

اولين اشكالى كه بر اين نوع دموكراسى وارد است اين است كه مراجعه به آراى عمومى به اين شكل، ضامن حفظ مصالح حقيقى مردم نيست، زيرا اين وكلا و منتخبان، از مصالح حقيقى مردم آگاه نيستند و تنها درصدد آن هستند كه خواسته‌هاى مردم را بر آورده ساخته و حفظ كنند. اشكال دوم اين است كه انتخابات انجام شده در جهان غرب، انتخابات واقعى و درستى نيست و اين مسأله‌اي است كه تمام مصلحان جهان غرب بدان اعتراف مي‌كنند و كتاب‌هاى زيادى در مناقشه و ردّ آن نگاشته شده است.

حال سؤال در مورد مبادى ما ـ يعنى مبادى اسلامى ـ مطرح مي‌شود و اين كه پاسخ ما در قبال اين مسأله چيست؟ در واقع پس از آن كه از نعمت ولايت ولىّ امر معصوم محروم شده‌ايم، براى مقابله با اين محروميت بايد به وضع قوانينى اقدام كنيم كه ضامن تمام مصالح ما باشد. اين محروميتى است كه پس از غيبت حضرت ولى عصر (عجل اللّه تعالى فرجه الشريف)