جسم نمي‌باشد، و از آن عظمت و شکوه معنوي اراده مي‌گردد. همچنين «صانع» به صنعتگري گفته مي‌شود که با ترکيب مواد و ايجاد تغييرات در آنها وسيله‌اي مي‌سازد و مسلماً اين معنا در کاربرد آن درباره خداوند منظور نيست و کاربرد آن درباره خداوند بدين معناست که خداوند اشيا را از کتم عدم خارج ساخت و لباس وجود و هستي به آنها پوشاند. ازاين‌روست که وقتي متکلمان اين صفات و مفاهيم مشترک را درباره خداوند به کار مي‌برند، مي‌کوشند که آميزه‌ها و شائبه‌هاي جسماني را از آنها خارج و تجريد کنند، مثلاً مي‌گويند اللهُ عالمٌ لا کَعِلْمُنا يا هُو قادرٌ لا کَقُدْرَتِنا.

روشن شد که يکي از عوامل غفلت از نعمت‌هاي الاهي و عدم شکر آنها، بي‌شمار بودن آنهاست و ريزش مدام و انبوه نعمت‌هاي الاهي باعث گرديده که انسان از شناخت آنها عاجز بماند و نتواند آنها را احصا کند؛ ازاين‌روي خداوند فرمود: وَآتَاکم مِّن کلِّ مَا سَأَلْتُمُوهُ وَإِن تَعُدُّواْ نِعْمَتَ اللّهِ لاَ تُحْصُوهَا إِنَّ الإِنسَانَ لَظَلُومٌ کفَّارٌ؛[1] «و از هرچه خواستيد به شما داد، و اگر [بخواهيد] نعمت خدا را بشمريد آن را شمار نتوانيد کرد؛ به­راستي آدمي ستمگر و ناسپاس است».

در آيه ديگر مي‌فرمايد:

أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَيْکمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَه وَبَاطِنَه وَمِنَ النَّاسِ مَن يُجَادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا کتَابٍ مُّنِيرٍ؛[2] «آيا نديده‌ايد که خدا آنچه را در آسمان‌ها و آنچه را در زمين است مسخر شما ساخته و نعمت‌هاي آشکار و نهان خويش را بر شما گسترده و فراوان کرده است؟ و برخي از مردم درباره خدا بي‌[آنکه] دانش و رهنمود و کتابي روشن [داشته باشند] به مجادله برمي‌خيزد».