موجب مي‌شود که انسان خود را از انحراف و لغزش به‌دور بداند، و اگر از بدي و زشتي‌ها سخن به ميان آيد، آنها را به ديگران نسبت دهد و خود را از هر گناه و عيب و نقصي پاک بداند. اما شايسته است ما نيز احتمال آلوده شدن به انحراف و گناه، يا امکان آلوده شدنمان را در آينده، منتفي ندانيم. مگر برخي کساني که سال‌ها در رکاب رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در جنگ‌ها شرکت کردند و مدت‌ها در صف اول نماز جماعت پيامبر حاضر شدند و اموالشان را در راه خدا انفاق کردند، پس از رحلت آن حضرت منحرف نشدند و به مخالفت با جانشين ايشان و دشمني با قرآن و معارف راستين آن برنخاستند؟ يا در گذر تاريخ، کسان بسياري پس از آنکه عمر خويش در راه خير صرف کردند، با خذلان و سوء عاقبت از دنيا نرفتند؟

نمونه‌هاي فراواني از منافقان و گروه‌هاي سياسي منحرف را مي‌توان سراغ داد که ابتدا سالم بودند، اما رفته‌رفته به انحراف کشيده شدند، تا آنجا که در برابر اسلام و انقلاب قد برافراشتند. هرکسي در ميان دوستان و همصنفان خويش افرادي را مي‌شناسد که موقعيتي شايسته و چهره‌اي مقبول داشتند و مردم به آنان اعتماد مي‌کردند، اما در پايان عمر منحرف شدند و از چشم مردم افتادند و با ذلت و خواري از دنيا رفتند. بنده کسي را سراغ دارم که درس اخلاق مي‌گفت و ويژگي‌هاي ارزشمندي داشت، اما در پايان عمر همة آن فضايل را از دست داد و با فرجامي بد از دنيا رفت. با توجه به اينکه احتمال دارد آن دگرگوني‌ها در ما نيز پديد آيد، بايد همواره مراقب انديشه‌ها و رفتارهاي خود باشيم تا از مسير اسلام راستين منحرف نشويم؛ چنان درگير نفسانيات و خودپرستي‌ها و منفعت‌خواهي‌ها نشويم كه خواست و پسند مردم ملاک رفتارمان شود و تابع افکار آنان گرديم و خوب و بد را از دريچة خواست مردم بنگريم، و در نتيجه، در پي انجام کارهايي باشيم که مردم مي‌پسندند و از انجام کارهاي درستي که مردم نمي‌پسندند خودداري کنيم.