الاهي سپرده است. پس پيشوا و امام او قرآن است. هرجا که قرآن بار اندازد، او نيز فرود آيد و هرجا که قرآن جاي گيرد، او را نيز جايگاهي باشد.

امير مؤمنان(عليه السلام) برخي جملات خطبه را با «قد»، که حرف تحقيق است و از تحقق مفاد جمله حکايت دارد، آغاز کرده‌اند و پس از طرح يکي از ويژگي‌هاي دوستان برگزيدة خدا در قالب آن جمله، نتيجه و بازتاب رفتاري آن ويژگي را نيز يادآور مي‌شوند. از جمله، حضرت در بخش پايانيِ ويژگي‌هاي دوستان برگزيدة خدا، سه جمله را با «قد» آغاز کرده‌اند و سپس به بيان نتيجه و بازتاب رفتاري ويژگي‌هاي ياد شده در آن جملات مي‌پردازند. ايشان در نخستين جمله، که به‌حق مي‌توان مفاد آن را مهم‌ترين ويژگي، و عصارة فضايل دوستان خدا شمرد، مي‌فرمايند:

قَدْ أَخْلَصَ لِلّهِ فَاسْتَخْلَصَهُ فَهُوَ مِنْ مَعَادِنِ دِينِهِ وَ أَوْتَادِ أَرْضِهِ؛ به خداوند اخلاص ورزيد و خداوند وي را به مقام مخلصين نائل ساخت. [اين رشد‌يافته] از معادن دين خداوندي، و مانند ميخ‌هاي محکم [نگهدارندة ارزش‌ها] در زمين است.

بازتاب اخلاص در انديشه و رفتار

«اخلاص» عبارت است از خارج ساختن غير خداوند از حرم دل، و اختصاص آن به محبوب ازلي و ابدي. اخلاص به ذات اقدس الاهي، يعني قرار گرفتن در مسير إنّا لله و إنّا إليه راجعون. از منابع اسلامي و از لابه‌لاي تحقيقات محققان در انسان‌شناسي ديني برمي‌آيد که اخلاص در انديشه و گفتار و کردار، موجب لايروبي چشمه‌سارهاي دروني است که با پاک شدن آنها، انبوه معرفت ناب و خالص از درون انسان به جريان مي‌افتد. اخلاص در انديشه و فکر، در گسترة توانايي‌ها و استعداد‌هاي انسان واقعيات و حقايق