امور در نظر مبارك آن حضرت تا بدان حد اهميت داشته كه در آخرين وصايايش بر آنها تأكيد فرموده است. مؤمن همان‌گونه كه وظيفه دارد مراقب نمازش باشد، بايد نسبت به اصلاح ذات‌البين هم احساس وظيفه و تكليف كند. اگر من ديدم كه دو مؤمن با هم كدورت دارند، نمى‌توانم بگويم به من ارتباطى ندارد، خودشان مى‌دانند و خود به خود و با گذشت زمان، كم‌كم بينشان اصلاح مى‌شود و آشتى مى‌كنند. هرگز اين‌گونه نيست و خداى متعال اين را از من نمى‌پذيرد. آن‌چه كه از تعاليم پيامبر(صلى الله عليه وآله) و اميرالمؤمنين(عليه السلام) و ائمه معصومين(عليهم السلام) استفاده مى‌شود اين است كه در صورت بروز كدورت بين دو مؤمن، خداوند از ما مى‌خواهد كه براى رفع آن تلاش كنيم و حتى اگر با توسل به دروغ هم شده، كارى كنيم كه كدورت ميان آنها رفع گردد و بينشان صلح و صفا و مهربانى برقرار شود. مادام كه بين دو مسلمان كدورت باشد راه نفوذى براى شيطان در هر دوى آنها وجود دارد و اين امر قطعاً مرضىّ خداى متعال نيست. از اين رو بايد سعى كرد تا با اصلاح بين آن دو مؤمن، اين راه نفوذ شيطان سد گردد. اميدواريم كه به مقام اميرالمؤمنين(عليه السلام) خداوند دل‌هاى همه مؤمنان را نسبت به يكديگر مهربان بفرمايد.