همه آنها است. از اين رو اگر هزار بار هم تكرار شود جا دارد. اما پس از تقوا چه؟ اكنون كه خطاب تعميم داده شده و غير از امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) ساير فرزندان و بستگان و هم‌چنين پيروان اميرالمؤمنين(عليه السلام) مخاطب قرار گرفته‌اند چه مطلبى مهم‌تر از همه است كه آن حضرت پس از تقوا به آن سفارش نمايند؟ فرمايش اميرالمؤمنين(عليه السلام) اين‌گونه است:

أُوصِيكُمَا ... بِتَقْوَى اللهِ وَنَظْمِ أَمْرِكُم؛ شما را سفارش مى‌كنم ... به تقواى الهى و نظم امورتان.

اميرالمؤمنين(عليه السلام) پس از سفارش به تقوا بحث نظم را مطرح مى‌كند. به راستى عجيب است! آن حضرت چه خطرى را براى جامعه اسلامى احساس مى‌كند كه با اين جمله مى‌خواهد جلوى آن را بگيرد؟! در ميان همه مسائل و موارد قابل طرح آيا بحث بى‌نظمى، هرج و مرج، به‌هم‌ريختگى و حساب و كتاب نداشتن كارها مهم‌ترين خطرى است كه جامعه اسلامى را تهديد مى‌كند؟ آيا چشمان حقيقت‌بين و انديشه و نگاه دورانديشانه اميرالمؤمنين(عليه السلام) مطلبى مهم‌تر از اين براى جامعه اسلامى سراغ نداشت كه بلافاصله پس از تقوا بايد بحث نظم و تأكيد بر رعايت نظم مطرح شود؟

براى روشن شدن مطلب نكاتى در اين‌جا وجود دارد كه لازم است مورد توجه قرار گيرد. يكى اين‌كه در اين خطابات در برخى موارد ضميرْ تثنيه است و مخاطب كلام فقط امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) هستند و در برخى موارد ديگر ضمير جمع است. در همين جمله مورد بحث اگر دقت كنيم، ابتداى عبارت ضميرِ تثنيه (اوصيكما) است و پس از آن ضمير جمع به كار مى‌رود و دوباره بلافاصله ضمير تثنيه آورده مى‌شود: