كه شمشير زهرآگين ابن‌ملجم مرادى بر فرق او وارد ساخته، نيمه مدهوش در بستر افتاده و گاهى با آخرين رمق‌هايى كه در پيكر مطهرش باقى است چشم مى‌گشايد و آخرين وصايايش را با عزيزان و دوست‌دارانى كه هم‌چون پروانه گرد شمع وجودش حلقه زده‌اند در ميان مى‌گذارد. به اقتضاى حال و مقام، طبيعتاً اين وصايا بايد مشتمل بر مطالب و امورى بسيار مهم و حياتى باشد كه آن رهبر بزرگ الهى و آسمانى بيان آنها را براى دوست‌داران و پيروانش ضرورى مى‌داند.

اگر اين وصايا ثبت و ضبط نمى‌گرديد اكنون ما بسيار شائق و راغب بوديم كه بدانيم آن حضرت در آخرين ساعات و لحظات عمر شريفش چه فرمود، و بسيار افسوس مى‌خورديم كه چرا از آن مطالب بى‌خبريم. اما از اقبال بلند ما دست تاريخ اين وصايا را به عنوان گنجينه‌اى گران‌بها ثبت كرده و اين ميراث ارزشمند را براى همه كسانى كه آن روز در كنار بستر آن بزرگوار حضور نداشتند حفظ كرده و نگاه داشته است. اكنون اين ميراث پرارزش در اختيار ما قرار دارد و اين ماييم كه بايد با قدرشناسى، حداكثر استفاده و بهره‌بردارى را از آن بنماييم.

نشر اين مجموعه را به عنوان برگ سبزى تحفه درويش، ابتدا به پيشگاه نورانى مولاى متقيان، حضرت اميرالمؤمنين(عليه السلام) و سپس به همه دوست‌داران و پيروان آن حضرت تقديم مى‌داريم. اميدواريم كه خداى متعال همه ما را از رهروان حقيقى و مواليان راستين حضرتش قرار دهد و در زمره شيعيان و محبانش محشور فرمايد.

انتشارات مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمينى(رحمه الله)