مقدمه ناشر

مردى بزرگ در بستر شهادت است و روح بلندش در آستانه مفارقت از تن خاكى و پرواز به ملكوت اعلى قرار دارد. شب‌پرگان كورباطن و جاهلان ظاهربين و بى‌بصيرت، بر فرق مباركش ضربتى وارد ساخته و سيماى نورانى‌اش را به خون سرش رنگين ساخته‌اند. اين رادمرد كسى نيست جز اميرالمؤمنين، على‌بن ابى‌طالب(عليه السلام)، اسطوره تقوا، عدالت، زهد، شجاعت، ايثار، كرامت، آزادى و همه فضايل انسانى. او كسى است كه برحسب روايت منقول از فريقين (شيعه و سنّى)، نبىّ خاتم(صلى الله عليه وآله) در وصف او فرمود:

عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ وَالْحَقُّ يَدُورُ حَيْثُما دارَ عَلِيٌّ؛[1]على با حق است و حق با على است، و هر كجا كه على باشد حق همان‌جا است.

اكنون اين خورشيد هدايت و مشعل فروزان حق و حقيقت در بستر شهادت، در انتظار وصال روى جانان به سر مى‌برد. فرزندان و تنى چند از خويشان و دوست‌دارانش با چشمانى اشكبار و دل‌هايى اندوهبار بر گرد او حلقه ماتم زده‌اند. ابرمرد بزرگ تاريخ در اثر ضعف و به علت جراحتى