وضع، پرده‌ها را از روى قلب و چشم و گوش انسان كنار مى‌زند و او را مصداق اين آيه مى‌گرداند كه: وَالَّذِينَ إِذا ذُكِّرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ لَمْ يَخِرُّوا عَلَيْها صُمًّا وَعُمْيانا.

اگر اين روند را دنبال كنيم و بر آن مداومت بورزيم، مى‌توانيم به مرحله‌اى برسيم كه ديگر به هنگام برخورد با آيات الهى كور و كر نباشيم و كلام خداوند را با گوش دل و جان بشنويم و نور و معنويت قرآن را ببينيم و از حقايق آن استفاده كنيم.