«وَالَّذِي خَلَقَ الأَزْوَاجَ كُلَّهَا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْفُلْكِ وَالأَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ * لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَه رَبِّكُمْ إِذَا اسْتَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَتَقُولُوا سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ * وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُون؛[1] و همان کسي که جفت‌ها را يکسره آفريد و براي شما از کشتي‌ها و دام‌ها [وسيله‌اي که] سوار شويد قرار داد. تا بر پشت آن[ها] قرار گيريد، پس چون بر آن[ها] نشستيد، نعمت پروردگار خود را ياد کنيد و بگوييد پاک است کسي که اين[ها] را براي ما رام کرد و[گرنه] ما را ياراي [رام ساختن] آن‌ها نبود و به راستي که ما به سوي پروردگارمان باز خواهيم گشت».

خداوند در اين آيات مي‌فرمايد ما چارپايان و کشتي‌ها را در اختيار شما نهاديم که در روي زمين و دريا از جايي به جاي ديگر مسافرت کنيد و بايد در برابر اين نعمت‌هايي که خداوند در اختيار شما قرار داده و با آن بخشي از نيازهاي خود را تأمين مي‌کنيد، به تسبيح و ستايش او بپردازيد و بالاتر از آن، متوجه باشيد که علاوه بر سفرهاي دنيايي، سفر مهم‌تري در پيش داريد و آن سفر به سوي سراي آخرت است؛ سفري که مقصد آن خداست. به تعبير ديگر، سراسر عمر و زندگي انسان، مسير حركت به سوي الله است و در نهايت اين زندگي، انسان به ملاقات خداوند نايل مي‌گردد.

همچنان كه مي‌بينيم خداوند در درجه اول فايده وسايل حمل و نقل