«إِن نَّشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِم مِّن السَّمَاء آيَه فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِين؛[1]  اگر بخواهيم معجزه‌اي از آسمان بر آنان فرود مي‌آوريم تا در برابر آن گردن‌هايشان خاضع گردد».

خداوند انسان‌ها را در اين دنيا از قدرت اختيار و انتخاب بهره‌مند کرده و راه شناخت و تشخيص حق از باطل را به آنان نمايانده و آنان را در معرض امتحان قرار داده است، تا جوهر ذات خود را نشان دهند و نيکوکار از بدکردارشان بازشناخته شود:

«الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَه لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُور؛[2] همان [خدايي] که مرگ و زندگي را پديد آورد تا شما را بيازمايد که کدامتان نيکوکارتريد و اوست ارجمند آمرزنده».

خداوند فرشتگان را به گونه‌اي آفريده که حق را کاملاً مي‌شناسند و تسليم آن هستند و هيچ‌گاه آن را انکار نمي‌کنند و از اين رو در معرض امتحان نيز قرار نمي‌گيرند و از اين جهت هنگامي که خداوند به آنان فرمود که مي‌خواهم انسان را بيافرينم و او را خليفه خويش در زمين قرار دهم، گفتند:

«أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَك؛[3] آيا در آن [زمين] کسي را مي‌گماري که در آن