حرکت در ماده و امور جسماني شکسته مي‌شود و روح نيز که امري مجرد است، در اثر تعلق به ماده موضوع حرکت قرار مي‌گيرد.

همچنين گفته شد از ديدگاه قرآن همه موجودات در سير و حرکت به سوي خداوند متعال هستند و حرکت به سوي خداوند ويژه انسان نيست و هر چند اين حرکت حقيقتي انکارناپذير است؛ اما شناخت ماهيت آن نياز به تحقيق و بررسي بيشتري دارد. بدين مناسبت مسأله ديدار با خداوند مطرح و گفته شد در برخي دعاها و مناجات‌ها و از جمله مناجات خمس‌عشر، ملاقات اختصاصي اولياي خداوند با پروردگار مطرح شده است و همچنين برخي آيات ناظر به ديدار و لقاي خاص هستند؛ همانند آيه:

«الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُوا رَبِّهِمْ وَأَنَّهُمْ إِلَيْهِ رَاجِعُون»[1] و «إَنَّ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا وَرَضُواْ بِالْحَيه الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّواْ بِهَا».[2]

اما بيشتر آيات مربوط به لقاي الهي ناظر به ملاقات عمومي همه موجودات و نيز انسان با خداوند هستند و بر اساس اين آيات که در برخي از آن‌ها انسان مخاطب مستقيم خداوند است، همه انسان‌ها در روز قيامت با خداوند ملاقات مي‌کنند و از جمله آن آيات، آيه مورد بحث در سوره مكي انشقاق است که در آن موضوع معاد و توجه دادن انسان به عالم آخرت و دگرگون گشتن آسمان، زمين، ماه، ستارگان و خورشيد در هنگامه قيامت مطرح شده است و هماهنگ با سياق ديگر