لزوم پالايش عبادت از انگيزه‌هاي غير الهي

برخي از «عمل صالح» برداشت سطحي دارند و به کارهاي به ظاهر خير و شايسته، عمل صالح مي‌گويند و توجه ندارند كه عمل صالح عملي است كه علاوه بر برخورداري از ظاهري شايسته، بايد با نيت الهي و براي خداوند انجام گيرد. ممکن است کسي به نيازمندان کمک کند و به کارهايي كه سود همگاني دارد بپردازد؛ اما هنگامي كه به انگيزه و نيت خود توجه مي‌كند، مي‌فهمد کارش براي خدا نيست و با انگيزه اطاعت از خدا آن كارها را نكرده، حتي ممکن است کارهايي همانند نماز و روزه که از عبادات هستند را براي غير خدا انجام دهد.

بنابراين نبايد خودمان را فريب دهيم و با دل خوش كردن به ظواهر تصور کنيم اعمالمان صالحند و براي خداوند انجام گرفته‌اند، بلکه بايد با دقت رفتار خود را بررسي كنيم، آن گاه در خواهيم يافت که چه بسا با داشتن نيت الهي، انگيزه‌هاي غيرالهي همچون شهرت طلبي، جلب توجه و پسند ديگران نيز در كار بوده و حتي نقش اساسي در انجام كارهايمان داشته‌اند و با نبود اين انگيزه‌ها به آن كارها اقدام نمي‌کرديم. اگر با دقت به رفتار خود مي‌نگريم و ناخالصي‌هاي فراواني در آن‌ها مي‌يابيم، شايسته است از آن رفتار که با انگيزه‌هاي غير الهي انجام گرفته‌اند توبه کنيم؛ چون خداوند کاري را که براي غير او انجام گيرد نمي‌پذيرد. فرمايش خداوند در روايتي از امام صادق(عليه السلام)، است که:

«أنَا خَيْرُ شَرِيکٍ مَنْ أشْرَکَ مَعِيَ غَيْرِي فِي عَمَلِهِ لَمْ اَقْبِلْهُ إلاّ مَا