و نيز در آيه اى ديگر آمده است:

فَإِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقابِ؛1 پس چون با كسانى كه كفر ورزيده اند برخورد كنيد، گردن ها(يشان) را بزنيد.

در مورد كفّار كه در اين آيات به جنگ با آن‌ها فرمان داده شده، بايد توجه داشت كه «كافر» اعم از مشرك است و به هر غير مسلمانى، چه مشرك و چه غير مشرك اطلاق مى‌شود.

3. جنگ با اهل كتاب

در مورد جنگ با اهل كتاب نيز آيات متعددى در قرآن وجود دارد؛ از جمله اين آيه كه مى‌فرمايد:

قاتِلُوا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الاْخِرِ وَ لا يُحَرِّمُونَ ما حَرَّمَ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ لا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ حَتّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَد وَ هُمْ صاغِرُونَ؛2 با آن گروه از اهل كتاب كه به خداى متعال و روز قيامت ايمان ندارند و آن چه را كه خداى متعال و فرستاده اش حرام كرده اند حرام نمى‌شمرند و پيرو دين حق نيستند، بجنگيد تا هنگامى كه با خوارى، به دست خود جزيه دهند.

درباره اين آيه شريفه بحث‌هاى مختلفى وجود دارد؛ از جمله آن‌ها اين پرسش است كه آيا آيه به دو گروه اشاره دارد يا به يك گروه، و آيا خداوند مسلمانان را به جنگ با دو گروه مختلف با دو خصيصه جداگانه ترغيب كرده است يا به جنگ با يك گروه كه داراى اين خصايص مختلف است؟