و خداست كه بادها را مىفرستد تا ابرها را بپراكنند و مىراند آن ابر را به زمين مرده و با آن، زمين را پس از مرگ آن، زنده مىگرداند؛ رستخيز نيز همينگونه است.
و از آيات او اينست كه زمين را شكسته[1] و از حال رفته مىبينى و چون باران بر آن بارانديم، جنب و جوش و بالندگى مىيابد؛ همان كس كه زمين مرده را زنده كرد، زنده كنندهى انسانهاى مرده نيز هست.
و به آن (آب) سرزمين مردهاى را زنده كرديم؛ خروج شما نيز همينگونه است؛ [پس هر دو، ممكن است].
مجموعاً از اين آيات در مىيابيم كه زنده شدن مرده، امر ممكنى ست. اسبابى مىخواهد كه خداوند فراهم مىفرمايد. آيات براى دفع اين شبهه است كه مادهى مرده قابل زنده شدن نيست؛ و جواب مىدهد كه قابل است.