شیخ علی محمّد شوشتری

شیخ علی محمّد بن شیخ غلامحسین شوشتری، عالم زاهد از علمای اخیار [در اواخر دوره قاجاریّه] و از شاگردان حاج شیخ محمّدباقر نجفی بود. در 8 شوال 1336ق وفات یافته و جنب لسان الارض مدفون گردید.[1]

سیّد علی محمّد مدرس

حاج سیّد علی محمّد مدرس صادقی بن آقا سیّد محسن میر محمّد صادقی، شاعر و ادیب اصفهان در قرن چهاردهم هجری.

در 19 صفر 1294ق در اصفهان متولّد شده و در این شهر تحصیلات خود را انجام داده و از بدو تأسیس تشکیلات دادگستری به عنوان وکیل به خدمت پرداخته و در عداد وکلای طراز اوّل دادگستری اصفهان قرار گرفت. گاهی شعر می گفت و «مدرس» تخلّص می کرد. او در یکی از مساجد اصفهان نماز جماعت را اقامه می نمود.

وی در پنج شنبه 19 ذیحجه الحرام 1392ق وفات یافت و در تکیه میر محمّد صادقی ها [واقع در گلستان شهدای فعلی] در تخت فولاد اصفهان مدفون شد.

او تألیفاتی داشته که از آنها فقط «شرح دعای سمات» و «شرح دعای صباح» به چاپ رسیده است.[2]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص829.

[2] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص440؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص164.