عصارخانه در سال 1311ش به اهالی قهفرخ فروخته شده و به آن دیار منتقل شده است.[1]

علی اکبر صهبای بروجنی

علی اکبر بروجنی متخلّص به «صهبا» فرزند محمّدجواد [از شعرای قرن چهاردهم هجری] در سال 1277ش (برابر با 1317ق) متولّد شده و در مکاتب قدیم اندکی تحصیل کرده و پس از فوت پدر ناگزیر به ترک تحصیل شده به کسب و کار مشغول گشت. در حدود دو سه هزار بیت شعر از قصیده و غزل سروده است.

از اشعار اوست:

هر دم که یاد از آن مه فرخنده پی کنم دیوانه وار نالم و افغان چو نی کنم

در این امید می گذرد روزگار من شاید شبی نظر به رخ خوب وی کنم[2]

علی اکبر رفیعی طالخونچه*

علی اکبر اسماعیل پور متخلّص به «رفیعی» فرزند حسن از شعرای معاصر در سال 1307ش در روستای «طالخونچه» متولّد شد. در سرودن شعر صاحب ذوق قریحه است. بیشتر اشعارش در مدح و منقبت و مرثیه اهل بیت علیهم السلام است. نام آثار او چنین است.

1. «دیوان گنجینه الاحزان» 2. «دیوان غزلیات رفیعی»3. «رباعیات رفیعی»4. «گلستان کربلا»5. «صراط الرّضوان» یا دعای ابوحمزه ثمالی (منظوم) به ضمیمه

[1] قهفرخ در گذرگاه تاریخ، صص 39 و 40.

[2] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص318؛ نامه سخنوران، ص159.