«مولودنامه چهارده معصوم»

این شعر از اوست:

ز نقطه بسمله طلب کنم راه را ز رحمن الرّحیم بجویم اللّه را

گناه بخشنده گدا و هم شاه را پس این زمان گوش کن تو قل هو اللّه را

که معنیش را بیان کنم ز راه یقین

قل بگو ای مصطفی خدای بنده نواز واحد و یکتا بود صانع و هم چاره ساز

هست خدای صمد بی بدل و بی نیاز دست خلایق همه به درگه او دراز

که اعطنا رزقنا اللّه و الرّازقین[1]

سیّد علی اکبر ابرقوئی*

استاد سیّد علی اکبر ابرقوئی فرزند سیّد حسین، دانشمند فاضل و ادیب ماهر. در سال 1276ش در ابرقو متولّد شد و در اصفهان نزد شیخ محمّدتقی آقانجفی، آخوند ملاّ محمّدحسین فشارکی، شیخ محمّدحسین جزن آبادی و دیگران به تحصیل پرداخت. آنگاه به تدریس در دبیرستان های اصفهان پرداخت. پس از تأسیس دانشگاه اصفهان، برای تدریس فراخوانده شد و سال ها در دانشکده ادبیات، ادبیات عرب را تدریس نمود. همچنین چندین سال ریاست اوقاف اصفهان را برعهده گرفت. او از فعّالان سیاسی و اجتماعی عصر خویش بود و سرانجام در 15 اسفند 1356ش وفات یافته و نزدیک مزار عالم ربّانی شیخ محمّدباقر زند کرمانی در تخت فولاد مدفون گردید.

از او علاوه بر مقالاتی که در برخی از مطبوعات اصفهان به چاپ رسیده است، تصحیح و تعلیق «مقامات حمیدی» است که در سال 1344ش چاپ شده است.[2]

[1] تذکره شعرای استان اصفهان، (ویرایش دوم) ، ص310.

[2] شرح مجموعه گل، صص 104 و 105؛ دانشنامه تخت فولاد اصفهان، ج1، صص 128 و 129.