بوده [است.] شاعری نیک محضر و عارفی خوش مشرب و حکیمی نکته سنج بود. [در بخشندگی و سخاوت بی نظیر بود و بارها اموال خود را وقف نیازمندان و فضلاء و ادباء نمود.و به تربیت و پرورش صاحبان استعداد و اهل فضل اهتمام داشت و اشخاصی چون سیّد حسین مجمر زوّاره ای به واسطه او به دربار راه یافته و منظور نظر فتحعلی شاه واقع شدند.] وی در نهضت ادبی ایران [بازگشت ادبی] سهم به سزائی دارد. در نظم و نثر به شیوه قدماء استاد است و در قصیده و غزل توانا. و در نظم و نثر به عربی و فارسی [و ترکی] قادر بوده و اقسام خطوط را نیکو می نوشته و به خصوص در خط شکسته مقام استادی داشته است.

نشاط سرانجام در دوشنبه 5 ذی الحجه 1244ق در طهران به مرض سل وفات یافته و در نجف اشرف مدفون شد.

«مصنف قاجار» در تاریخ وفاتش گوید:

«از قلب جهان نشاط رفته»[1]

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «دیوان اشعار» [که به چاپ رسیده و نسخه خطی آن در کتابخانه فاضل خوانساری در خوانسار و کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران موجود است.[2] ] 2. «گنجینه» که مجموعه آثار نظم و نثر اوست و در پنج

[1] تذکره دلگشا، صص 491 و 492؛ تذکره مجمع الفصحاء، ج6، صص 1054 و 1055؛ تذکره ریاض العارفین، ص529؛ مکارم الآثار، ج4، ص1208؛ طرائق الحقائق، ج3، صص 274-276؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج3، ص1871؛ تاریخ ادبیات (شفق) ، صص 379-381؛ تذکره سفینه المحمود، ص49؛ ریحانه الادب، ج6، صص 175 و 176؛ دیوان طبیب اصفهانی، ص81؛ الذریعه، ج9، ص1189؛ احوال و آثار خوشنویسان، ج2، صص 418 و 419؛ تاریخ ادبیات فارسی (اته) ، ص201؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، صص 800 و 801.

[2] فهرست عکسی مرکز احیاء، ج1، ص405؛ فهرست خطی احیاء، ج5، ص57؛ فهرست مرکزی دانشگاه تهران، ج16، ص18.