می نموده است و در رجب سال 415ق فوت شده[1] [است.]

عبدالواحد ابهری اصفهانی

ابومسلم عبدالواحد بن محمّد بن احمد بن مرزبان ابهری اصفهانی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن پنجم هجری.] از اهالی قریه «اَبهَر» از بلوک جی اصفهان بوده و از جدّش (احمد بن مرزبان) روایت نموده است.[2]

عبدالواحد صباغ اصفهانی

ابوطاهر عبدالواحد بن محمّد بن احمد بن هیثم اصفهانی صبّاغ. معروف به «دشتج» [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن پنجم و اوایل قرن ششم هجری.]

از آخرین اصحاب حافظ ابونعیم احمد بن عبداللّه اصفهانی بوده و از او روایت می کند. همچنین از: عبدالرّحمان بن احمد بن عمر صفار، ابوبکر محمّد بن عبداللّه بن ریذه ضبّی، ابوالحسن عبداللّه بن معتز بن منصور بن عبداللّه بن حمزه نیشابوری، ابوالوفاء مهدی بن محمّد بن احمد بغدادی و دیگران حدیث شنیده و جهت ابوسعد سمعانی جمیع مسموعات خود را اجازه نوشته است.

تولدش حدود سال 420 و اندی و فوت دوشنبه یازدهم ربیع الاوّل 518ق در اصفهان[3] [بوده است.]

عبدالواحد شیرازی

ابوالحسین عبدالواحد بن محمّد بن شاه شیرازی [از محدّثین عامّه در قرن چهارم

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص206.

[2] معجم البلدان، ج1، ص84.

[3] التّحبیر، ج1، ص497.