هجری] جهت تجارت به اصفهان آمده و در این شهر ساکن شده و هم در این شهر بعد از سال 380ق وفات یافته است. نسبت به صوفیان انفاق و اکرام می نموده و سخنان آنان را می نوشته است. حافظ ابونعیم اصفهانی از او روایت می کند.[1]

عبدالواحد اصفهانی رازی

استاد ابوالقاسم عبدالواحد بن محمّد بن علی بن حریش اصفهانی. ادیب شاعر. در اصفهان متولّد و در ری متوطّن و در نیشابور مدفون است. در نظم و نثر از مُبَرَّزین زمان خود بود. از اوست:

سألت زمانی و هو بالجهل عالم و للسخف مهتر و بالنقض مختص

فقلت له هل من طریق الی الغبا و قال طریقان الوقاحه و النّقض[2]

عبدالواحد معلّم اصفهانی

ابوسعید عبدالواحد بن معلّم اصفهانی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن ششم هجری] ابوالوفاء عبدالکریم بن علی بن عیسی جوباری جوهری از او حدیث شنیده است.[3]

عبدالواحد صوفی اصفهانی

ابوغریب [عبدالواحد] صوفی اصفهانی، از عرفاء و متصوفّه در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری [او با مشایخ عراق و فارس مراودت داشته و با شیخ اجل

[1] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص106.

[2] تتمّه الیتیمه، ج1، ص112.

[3] التّحبیر، ج1، ص478.