عبداللّه محیط سامانی

عبداللّه سامانی متخلّص به «محیط» فرزند نوراللّه عمّان سامانی [بن عبداللّه ذرّه سامانی، از شعرای قرن چهاردهم هجری] در سال 1290ق متولّد شده و نزد پدر و دیگران آداب شاعری و فنون ادب بیاموخت و پس از فوت پدر به شرحی که در تاریخ چهارمحال مذکور است لقب تاج الشّعرایی یافت. مردی با اطلاع و خوش مجلس بوده و در اواخر عمر دچار فقر و پریشانی شده و بالاخره در اواسط جمادی الاولی سال 1355ق وفات یافت و در بالای قبر دهقان در سامان مدفون شد. [مادّه تاریخ وفاتش را جلال فرزانه چنین گفته است:

رقم زد ز پی تاریخ کلک «فرزانه»: «محیط رحمت حق شد محیط عمانی»

1355

این بیت از اشعار اوست:

بهر دل بگذشتن از جان کار مردان است و بس هر که در این ره قدم بنهاد مرد آن است و بس[1] ]

عبداللّه اسفیذباآنی اصفهانی

ابویحیی عبداللّه بن ولید قسام اسفیذباآنی اصفهانی [از محدّثین عامّه اصفهان در قرن سوم هجری.] از اهالی قریه «اسپیدباآن» اصفهان بوده و از ابوالحسین محمّد بن بُکیر بن واصل حضرمی و علی بن قرین بن نَهیَش اصفهانی روایت نموده و فرزندش ابوزکریا یحیی از او نقل حدیث کرده است.[2]

[1] تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص431؛ شناخت سرزمین چهارمحال، ج2، صص 614-617.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص155؛ طبقات المحدّثین، ج3، ص105؛ معجم البلدان، ج1، ص180؛ المشترک، ص23.