مادّه تاریخ وفاتش چنین است:

سر از بهشت بشیری بلند کرد و گفت: «شدی روانه بفردوس روح عقدایی»[1]

1371

حاج میرزا عبدالعلی مرندی

حاج میرزا عبدالعلی مرندی فرزند سیّد احمد بن سیّد حسین، عالم فاضل زاهد [از علمای نیمه نخست قرن چهاردهم هجری] پدرش از اهالی «مرند» در آذربایجان بوده و به اصفهان آمده است. صاحب عنوان، از شاگردان آقا سیّد محمّدباقر درچه ای و آقا شیخ مرتضی ریزی بوده و در شب سه شنبه 21 ربیع الثانی 1354ق وفات یافته، در بقعه تکیه مرحوم ریزی مدفون گردید.[2]

عبدالعلی نصراصفهانی*

عبدالعلی نصراصفهانی متخلّص به «نصر» فرزند محمّدباقر، از نوجوانی لب به سرودن شعر گشوده و از محضر استاد محمّدحسین صغیر اصفهانی بهره گرفته است. سال ها در اداره راه به فعالیت مشغول بوده تا اینکه بازنشسته شده است. در انجمن های ادبی اصفهان شرکت می کند.[3]

میرزا عبدالعلی نحوی

میرزا عبدالعلی نحوی فرزند میرزا محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصّدر

[1] سیری در تاریخ تخت فولاد، ص144؛ شرح مجموعه گل، صص 379-381.

[2] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص778؛ بیان المفاخر، ج1، ص259؛ سیری در تاریخ تخت فولاد، ص126؛ مکارم الآثار، ج7، ص2499.

[3] تذکره شعرای استان اصفهان، ص795.