عبدالعزیز مافرّوخی

ابومحمّد عبدالعزیز بن احمد مافرّوخی از دانشمندان و محدّثین خاندان مافرّوخ اصفهان.[1]

عبدالعزیز ماجشون اصفهانی

ابوعبداللّه عبدالعزیز بن عبداللّه بن ابی سلمه تیمی ماجشون، [از محدّثین عامّه در قرن دوم هجری] اصلاً از اهالی اصفهان و از حفاظ حدیث و ثقه بوده و در فقه هم مهارت داشت. در مدینه (یثرب) ساکن بوده و سپس به بغداد رفته و در سال 164ق در آنجا وفات کرده [و در مقابر قریش دفن شد] تألیفاتی در احکام دارد.

او از جعفر بن محمّد بن علی (امام صادق علیه السلام ) و عبداللّه بن دینار و عمر بن عبداللّه بن دلف روایت می کند و احمد بن عبداللّه بن یونس و عبداللّه بن صالح از او روایت می کنند.[2]

سکه ماجشون (کوی ماجشون) در اصفهان به او منسوب بوده و ماجشون به معنی «ماه گون» است.

عبدالعزیز دارکی اصفهانی

ابوالقاسم عبدالعزیز بن عبداللّه بن محمّد بن عبدالعزیز دارکی اصفهانی، از بزرگان فقهاء و محدّثین شافعیه [در قرن چهارم هجری.]

[1] دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص882؛ ریحانه الادب، ج5، ص152.

[2] ذکر اخبار اصفهان، ج2، ص124؛ طبقات المحدّثین، ج1، ص134؛ الاعلام، ج4، ص145؛ ریحانه الادب، ج5، ص142.