«عبدالحسین طیّب عالم شد از جهان ساکن شده بمینوی وادی جاودان» 1412

«طیّب که بود عبد حسین و علی و آل همچون حسین شد بمحرم از این جهان» 1370]

میرزا عبدالحسین خوشنویس هرندی

میرزا عبدالحسین خوشنویس فرزند حاج میرزا محمّدتقی بن حاج محمّدحسین نایب الصّدر بن آقا محمّدجعفر بن حاج ملاّ مهدی بن حاج محمّد ظهیر بن حاج محمّدسمیع هرندی اصفهانی، [از خوشنویسان اواخر دوره قاجار و]از اساتید فنّ خط بوده و در سال 1253 متولّد و در 1326ق وفات یافته، و در بقعه سر قبر آقای اصفهان مدفون شد.[1]

میرزا عبدالحسین حکیم اردستانی*

میرزا عبدالحسین معروف به «حکیم» فرزند حاج میرزا تقی بن میرزا محمّدحسین (شیخ الاسلام) اردستانی زواره ای، از فضلاء و هنرمندان اردستان و از سادات محلّه رامیان بود. او علاوه بر طب در نوشتن انواع خطوط خصوصا شکسته استاد بود و حتّی این هنر را بر طبابت ترجیح می داد. نمونه خط او در یک نسخه خطی «دیوان حافظ» نزد فرزندش دکتر سیّد مسیح جلوه موجود بوده است.

او در 5 اسفند 1287 (مطابق با سال 1327ق) در اردستان وفات یافته و در قبرستان محلّه رامیان به خاک سپرده شد.[2]

[1] رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص117؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، ص445؛ مزارات اصفهان، ص51؛ مکارم الآثار، ج4، ص1432.

[2] اردستان نامه، ج1، ص501.