یزدی، آقا میرزا حسین نائینی، آقا ضیاءالدّین عراقی، میرزا آقا سیّد محمّدابراهیم اصطهباناتی، آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی، آخوند ملاّ محمّدحسین فشارکی، حاج آقا حسین قمی، شیخ محمّدکاظم شیرازی و آقا محمود طهرانی اجازه روایت و گواهی اجتهاد دریافت نمود.

سرانجام [این عالم ربّانی] پس از یک قرن که در تحصیل علم و کسب فضائل و ترویج دین و ارشاد و هدایت مسلمین و تدریس و تألیف و امامت جماعت سپری کرد، در 8 محرم 1412ق وفات یافته و در روز یکشنبه نهم محرّم پس از یک تشییع شایسته در اطاق مسجد کازرونی در خیابان میر اصفهان مدفون گردید.

تألیفات ایشان عبارت است از:

1. «اطیب البیان» در تفسیر قرآن در 14 مجلّد که دو بار به چاپ رسیده است.2. «رساله در خلل صلوه» رساله اجتهادی که به دستور استاد ایشان تنظیم و تألیف شده است، غیر مطبوع3. «العمل الصّالح فی العقاید و الاخلاق»، مطبوع.4. «الکلم الطیّب» در اعتقادات، در سه مجلد، مطبوع5. «تقریرات فقهی و اصولی» اساتید ایشان.[1]

[شاعر توانا استاد میرزا فضل اللّه خان اعتمادی خوئی (برنا) مرثیه ای برای مرحوم طیّب سروده که این مادّه تاریخ از آنجاست:

برنا سه بیت گفت به تاریخ فوت او تا هرکدام سال وفاتش دهد نشان

«طیّب که بود عبد حسین او بنام و جان شد در مه محرم از این وادی جهان» 1412

[1] مزارات اصفهان، صص 331 و 332.