ملّا محمّد اکمل اصفهانی (پدر علّامه بزرگوار آقا محمّد باقر وحید بهبهانی)، ملّا اسماعیل که در سال 1062ق برای او اجازه نوشته است. و محمّد بن علی بن حیدر مکّی و دو فرزندش محمّد طاهر و محمّد قاسم.[1]

ملّا محمّد شفیع استرآبادی تا سال 1117ق زنده بوده و به گمان ما حدود 80 سال عمر کرده است.]

کتب زیر از تألیفات اوست:

1. «اصول دین» به فارسی، به نام شاه سلیمان صفوی در چهار مقاله، نسخه که در 1122ق کتابت شده است به شماره 946 در کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی مشهد موجود است.[2] 2. «الاربعون حدیثا» به عربی در فضائل حضرت امیر علیه السلام از کتب اهل سنّت، که آن را در اواخر شوال 1116 نوشته است و به شماره 2463 در کتابخانه آیت اللّه مرعشی نجفی در قم موجود است و سجع مهر او: «محمّد نبی اللّه و علی ولی اللّه» مشهود است.[3] 3. «حواشی بر اوائل شافی» تألیف: سیّد مرتضی 4. «شرح قصیده میمیه فرزدق» [در مدح امام زین العابدین علیه السلام که در 5 شوال 1075ق تألیف آن به پایان رسیده و به شماره 3/2036 در کتابخانه مرکز احیاء میراث اسلامی در قم موجود است.[4] نسخه ای دیگر از آن در کتابخانه سیّد جلال الدّین محدّث ارموی بوده است.

همچنین در کتابخانه آیت اللّه مرعشی نسخه ای از کتاب «اعاده المعدوم» تألیف: ملّا محمّد شفیع استرآبادی ساکن هند موجود است که به احتمال زیاد از صاحب عنوان است.[5]]

فرزندان او محمّد طاهر و محمّد قاسم نیز از علمای آن روزگار بودند.[6]

[1] الکواکب المنتشره، صص 342 و 343.

[2] فهرست الهیات مشهد، ج2، ص95.

[3] فهرست مرعشی، ج9، ص264.

[4] فهرست احیاء، ج6، ص52.

[5] الکواکب المنتشره، ص343.

[6] منابع: فیض قدسی، صص 225 و 226؛ الذریعه، ج6، ص105 و ج14، ص13 و ج11، ص92؛ علّامه مجلسی بزرگمرد علم و دین، ص554؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، صص 696 و 697؛ زندگینامه علّامه مجلسی، ج1، ص373.