صحیح نیست. او به نام کوچک خود تخلّص داشته و «عشق» تخلّص پدرش میرزا عبداللَّه بوده است.]

این آثار از اوست:

1. «دیوان اشعار» 2. «سلطان الانساب» 3. مثنوی «زبور العاشقین» 4. مثنوی «سفرنامه» 5. مثنوی «نمکدان دین»

این بیت از اوست:

افتاد به کف، زلف تو و کام گرفتیم

شب بر سر دست آمد و آرام گرفتیم[1]

داود ظاهری اصفهانی

ابوسلیمان داود بن علی بن خلف ظاهری اصفهانی کوفی، از مشاهیر علماء و فقهاء و محدّثین شافعی است. [اصلاً از اهالی کاشان اصفهان بوده] و در سال 201ق در کوفه متولّد شده است. وی در بین اهل سنّت به زهد و تقوا معروف بوده و در حق امام شافعی تعصّب زیاد داشته و درباره او دو کتاب تألیف نموده است. [وی از کوفه به بغداد رفته و در آنجا به تحصیل علم پرداخته و مذهب ظاهری را تأسیس کرده است. پیروان این مذهب به ظاهر قرآن توجّه دارند و به شدّت از تأویل و قیاس و رأی در فهم قرآن پرهیز می کنند.] ثعلب می گوید: عقلش از علمش بیشتر است.

[ابوسلیمان ظاهری حدیث را از قعنبی، ابن راهویه، مسدّد اسحاق حنظلی، ابن نمیر، ابی شیبه و ابی ثور و سلیمان بن حرب روایت می کند و ابویعلی زکریا ساجی و فرزندش محمّد بن داود بن خلف از او نقل حدیث کرده اند.]

[1] تذکره نصرآبادی، ج1، ص19؛ تذکره المعاصرین، صص 146 و 147؛ تذکره نتایج الافکار، صص 244 و 245؛ صحف ابراهیم، ص128؛ تذکره شمع انجمن، ص248؛ تذکره روز روشن، ص547؛ تذکره ریاض العارفین، صص 320 و 321؛ تذکره آتشکده (نیمه دوم)، صص 941 و 942؛ الذریعه، ج9، ص318 و ج19، ص87 و 207 و 327؛ مجمل التواریخ، صص 392 و 393؛ مکارم الآثار، ج1، صص 162-159؛ تذکره غنی، ص52؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج2، ص598.