کرده است. کامل ترین نسخه «دیوان رفیق» که حاوی مادّه تاریخ ها و قطعات تاریخیّه اوست (و در نسخه چاپی درج نشده است) به شماره 14181/24 در کتابخانه مجلس شورای اسلامی تهران موجود است.]

از اوست:

برای مدعی تَرک من ای پیمان شکن کردی

تو را گفتم که تَرک مدعی کن تَرک من کردی

سخن با غیر می گفتی بُریدی، چون مرا دیدی

چه می گفتی که چون دیدی مرا، قطع سخن کردی[1]

شیخ حسین روشندل دهکردی

شیخ حسین اعمی دهکردی، متخلّص به «ذاکر» و سپس «روشندل» از شعرای قرن چهاردهم هجری در سال 1320ق متولّد شده و در سن 3سالگی به علت ابتلا به آبله از هر دو چشم نابنیا شد. دارای هوش و استعداد سرشار بوده به طوری که در 12سالگی قرآن را حفظ نموده بود. اندکی تحصیل کرده و با وجود نابینائی خط را خوش می نوشت. دارای تألیفاتی است که از آن جمله است:

1. «مصیبت نامه» که دو هزار بیت و منظوم است. 2. «مناجات نامه» 3. «دیوان اشعار»

از اوست:

در کعبه و بتخانه تو را می جویم

وز عاقل و دیوانه تو را می جویم

[1] تذکره نگارستان دارا، ج1، صص 196 و 197؛ تذکره انجمن خاقان، صص 512-505؛ تذکره مجمع الفصحاء، ج4، صص 320 و 321؛ تذکره آتشکده، نیمه دوّم، ص498؛ تذکره حدیقه الشعراء، ج1، صص 688 و 689؛ مکارم الآثار، ج6، ص2461؛ لغت نامه دهخدا ذیل «حسین رفیق»، ص654؛ فهرست مجلس، ج38، ص597؛ دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج1، صص 523 و 524؛ الذریعه، ج9، ص381.