نام کتاب : اعلام اصفهان نویسنده : مهدوی، مصلح الدین جلد : 2 صفحه : 237
محمّد
تقی اصفهانی*
محمّد
تقی بن عبدالجبّار اصفهانی، از خطاطان زبردست دوره صفویه است. پدرش از خطاطان
نامدار و شاگرد میرعماد بوده است. ظاهراً فرزند نزد پدر به مشق خط پرداخته و به
استادی رسیده است. در قزوین به کتابت مشغول بوده و همانجا وفات یافته است.[1]
شیخ
محمّد تقی نجفی
شیخ
محمّد تقی نجفی ابن شیخ عبدالحسین بن آقا جلال الدّین بن حاج شیخ محمّد تقی آقا
نجفی، عالم فاضل جلیل، [در سال 1335ق در اصفهان متولّد شده و تحصیلات مقدماتی را
نزد حاج آخوند هرتمنی، شیخ محمّد جواد فریدنی و دیگران انجام داده و پس از گذراندن
سطوح فقه و اصول نزد حضرات آیات سیّد محمّد نجف آبادی، شیخ محمّد رضا نجفی و حاج
آقا رحیم ارباب، دروس خارج را فرا گرفت و در نجف اشرف نزد آیات عظام سیّد
ابوالقاسم خوئی، سیّد عبدالهادی شیرازی، میرزا باقر زنجانی و حاج آقا حسین بروجردی
آن را تکمیل کرد. دروس فلسفی را در اصفهان از شیخ محمود مفید و در نجف اشرف از شیخ
صدرا بادکوبه ای آموخت و طب را در اصفهان نزد میرزا علی آقا شیرازی فرا گرفت. وی
همچنین در هنگام اقامت آیت اللَّه میر سیّد علی بهبهانی در اصفهان، در جلسه درس ایشان
شرکت می نمود.]
وی
از آقا سیّد محمّد نجف آبادی و شیخ محمّد رضا نجفی اجازه اجتهاد داشت و آیات عظام
سیّد ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاءالدّین عراقی آن را تأیید نموده بودند. [او عالمی
عابد و متّق و اهل تهذیب نفس بود.
سرانجام
در جمادی الثّانی 1417ق مطابق با 27 مهر 1375ه.ش وفات نموده و پیکرش به مشهد مقدس
حمل و در صحن قدس مرقد مطهر امام رضاعلیه السلام مدفون شد.[2]]