محمّد تقی اصفهانی*

محمّد تقی بن عبدالجبّار اصفهانی، از خطاطان زبردست دوره صفویه است. پدرش از خطاطان نامدار و شاگرد میرعماد بوده است. ظاهراً فرزند نزد پدر به مشق خط پرداخته و به استادی رسیده است. در قزوین به کتابت مشغول بوده و همانجا وفات یافته است.[1]

شیخ محمّد تقی نجفی

شیخ محمّد تقی نجفی ابن شیخ عبدالحسین بن آقا جلال الدّین بن حاج شیخ محمّد تقی آقا نجفی، عالم فاضل جلیل، [در سال 1335ق در اصفهان متولّد شده و تحصیلات مقدماتی را نزد حاج آخوند هرتمنی، شیخ محمّد جواد فریدنی و دیگران انجام داده و پس از گذراندن سطوح فقه و اصول نزد حضرات آیات سیّد محمّد نجف آبادی، شیخ محمّد رضا نجفی و حاج آقا رحیم ارباب، دروس خارج را فرا گرفت و در نجف اشرف نزد آیات عظام سیّد ابوالقاسم خوئی، سیّد عبدالهادی شیرازی، میرزا باقر زنجانی و حاج آقا حسین بروجردی آن را تکمیل کرد. دروس فلسفی را در اصفهان از شیخ محمود مفید و در نجف اشرف از شیخ صدرا بادکوبه ای آموخت و طب را در اصفهان نزد میرزا علی آقا شیرازی فرا گرفت. وی همچنین در هنگام اقامت آیت اللَّه میر سیّد علی بهبهانی در اصفهان، در جلسه درس ایشان شرکت می نمود.]

وی از آقا سیّد محمّد نجف آبادی و شیخ محمّد رضا نجفی اجازه اجتهاد داشت و آیات عظام سیّد ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاءالدّین عراقی آن را تأیید نموده بودند. [او عالمی عابد و متّق و اهل تهذیب نفس بود.

سرانجام در جمادی الثّانی 1417ق مطابق با 27 مهر 1375ه.ش وفات نموده و پیکرش به مشهد مقدس حمل و در صحن قدس مرقد مطهر امام رضاعلیه السلام مدفون شد.[2]]

[1] احوال و آثار خوشنویسان، ج3، ص668.

[2] تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج2، صص 299 و 300؛ رساله منتشره بعد از وفات وی در شرح احوالش؛ وفیات علمای معاصر اصفهان: مخطوط.