خواجه
حبیب اللّه ترکه، از دانشمندان قرن دهم هجری بوده، و منصب قضاوت را در این شهر بر
عهده داشته است. شعر نیز می سروده، و رباعیّاتی از او دردست می باشد.[2]
آل
ترکه
ضیاءالدّین
علی ترکه اصفهانی فرزند خواجه حبیب اللّه، عالم و شاعر ادیب، برادرِ خواجه افضل
الدّین محمّد ترکه است[3]. در کتاب کشکول شیخ بهایی این رباعی را از او نقل می
کند:
بی
خوابی شب جان مرا گرچه بکاست در خواب شدن از ره انصاف خطاست
ترسم
که خیال او قدم رنجه کند عذر قدمش به سال ها نتوان خواست[4]
آل
ترکه صائن الدّین علی
ابومحمّد
صائن الدّین علی بن صدرالدّین محمّد بن ابوحامد افضل الدّین محمّد بن حبیب الله
ترکه اصفهانی از معروف ترین افراد آل ترکه، و از دانشمندان قرن نهم هجری است. وی
عالمی فاضل و حکیمی عارف و ادیبی ماهر بود، در اصفهان متولّد شد. ابتدا نزد برادرش
به تحصیل پرداخت، سپس به مسافرت به شهرهای مختلف رفت، و از محضر علمای آن شهرها
بهره برد، و در علوم زمان خود به استادی رسید.
[وی
در دستگاه امیرزادگان تیموری، صاحب شهرت و احترام بود، در زمان حکومت شاهرخ به
قضاوت شهر یزد منصوب شد؛ امّا پس از مدّتی به فساد عقیده متّهم شد، و به دستور
شاهرخ به هرات رفت، و با نوشتن کتاب نفثه المصدور به دفاع از خود پرداخت. در