[1] بر اساس حديثى منقول از امام باقر (ع) كه «كلمات» را به ذكر
تسبيح و حمد به صورت خاصّ تفسير نموده است. (تفسير عيّاشى، ج 1، ص 41، ح 25)
[2] ذكر فعل مضارع (يتوب) و مصدر ميمى (متابا) پس از «تاب» بر
كمال و استمرار توبه دلالت مىكند (تفسير التحريروالتنوير، ج 9، جزء 19، ص 77- 78)
و ذكر عمل صالح به استقرار توبه اشاره دارد. (الميزان، ج 15، ص 242)