اختَلَفوا فِى الكِتبِ لَفى شِقاقٍ بَعيد. [1]

بقره (2) 176

اطاعت از تورات‌

16) پيروى از تورات و احكام آن، نشانه ايمان:

الَّذينَ ءاتَينهُمُ الكِتبَ يَتلونَهُ حَقَّ تِلاوتِهِ اولكَ يُؤمِنونَ بِهِ ومَن يَكفُر بِهِ فَاولكَ هُمُ الخسِرون. [2]

بقره (2) 121

نيز---) همين مدخل، عمل به تورات‌

اعتصام به تورات‌

17) اعتصام يهود به تورات، سبب برخوردارى آنان از پاداش مصلحان:

فَخَلَفَ مِن بَعدِهِم خَلفٌ ورِثوا الكِتبَ ...* والَّذينَ يُمَسّكونَ بِالكِتبِ واقاموا الصَّلوةَ انّا لا نُضيعُ اجرَ المُصلِحين.

اعراف (7) 169 و 170

اعراض از تورات‌

18) اعراض يهود، از بشارتهاى تورات:

واذ اخَذنا ميثقَكُم ورَفَعنا فَوقَكُمُ الطّورَ خُذوا ما ءاتَينكُم بِقُوَّةٍ واذكُروا ما فيهِ لَعَلَّكُم تَتَّقون‌* ثُمَّ تَوَلَّيتُم مِن بَعدِ ذلِكَ فَلَو لا فَضلُ اللَّهِ عَلَيكُم ورَحمَتُهُ لَكُنتُم مِنَ الخسِرين.

بقره (2) 63 و 64

ولَمّا جاءَهُم رَسولٌ مِن عِندِ اللَّهِ مُصَدّقٌ لِما مَعَهُم نَبَذَ فَريقٌ مِنَ الَّذينَ اوتوا الكِتبَ كِتبَ اللَّهِ وراءَ ظُهورِهِم كَانَّهُم لايَعلَمون. [3]

بقره (2) 101

19) اعراض و رويگردانى برخى يهود، از احكام تورات:

وكَيفَ يُحَكّمونَكَ وعِندَهُمُ التَّورةُ فيها حُكمُ اللَّهِ ثُمَّ يَتَوَلَّونَ مِن بَعدِ ذلِكَ وما اولكَ بِالمُؤمِنين. [4]

مائده (5) 43

20) اعراض و رويگردانى يهود، از دستورها و تعاليم تورات:

واذ اخَذنا ميثقَكُم ورَفَعنا فَوقَكُمُ الطّورَ خُذوا ما ءاتَينكُم بِقُوَّةٍ واذكُروا ما فيهِ لَعَلَّكُم تَتَّقون‌* ثُمَّ تَوَلَّيتُم مِن بَعدِ ذلِكَ ....

بقره (2) 63 و 64

21) نپذيرفتن و اعراض برخى عالمان يهود از حكميّت تورات، در پى ارائه پيشنهاد آن از جانب پيامبراكرم (ص):

الَم تَرَ الَى الَّذينَ اوتوا نَصيبًا مِنَ الكِتبِ يُدعَونَ الى‌ كِتبِ اللَّهِ لِيَحكُمَ بَينَهُم ثُمَّ يَتَوَلّى‌ فَريقٌ مِنهُم وهُم مُعرِضون. [5]

آل‌عمران (3) 23

[1] بنا بر اينكه مصداق مورد نظر براى «الّذين»، اهل‌كتاب باشد. مقصود از «الكتاب» مى‌تواند تورات و انجيل باشد. (مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 472)

[2] بر اساس يك احتمال، منظور از «حقّ تلاوته» پيروى از تورات است. (مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 374)

[3] مقصود از «كتاب اللّه» بنا بر يك احتمال، تورات است و ترتّب دور افكندن تورات بر آمدن پيامبر (ص)، اشاره به اين حقيقت دارد كه اين كتاب، بشارت به آمدن پيامبر (ص) داشته و از «فريق» استفاده مى‌شود كه علماى يهود از اين بشارت رويگردان بودند. (مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 329)

[4] بر اين اساس كه مشاراليه «ذلك» حكم الهى در تورات باشد. (مجمع‌البيان، ج 3- 4، ص 304)

[5] شأن نزولى براى آيه شريفه نقل شده است: مرد و زنى از اهل خيبر- كه صاحب شرافت و شخصيّت بودند- مرتكب عمل زنا شدند، با توجّه به اينكه در تورات براى آنان حكم رجم وارد شده بود از رجم آنان امتناع ورزيدند و نزد پيامبر (ص) آمده تا رخصتى بطلبند كه او نيز همان حكم را بيان نمود. يكى از افراد اعتراض كرد و پيامبر (ص) او را به حكميّت تورات دعوت نمود. وقتى قرار شد شخصى تورات را بخواند، به آيه رجم كه رسيد با دست، روى آن را پوشاند و آيه بعدى را خواند. پيامبر (ص) متوجّه شدند و پس از انذار آنان حكم به رجم نمودند و اين آيه نازل شد. (مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 723)