[1] بر اين اساس كه تمام تلاش موسى (ع) صرفاً به اين محدود نمىشد
كه او و برادرش هارون (ع)، تسبيح خداى را بهجاى آورند؛ بلكه آنها درصدد بودند كه
جامعه به تسبيح خداوند روى آورد. (الميزان، ج 14، ص 147)
[2] جمله «إنّك ...» مىتواند تعليل براى «كى نسبّحك كثيراً»
باشد؛ يعنى خدايا، تو خوب مىدانى كه من و برادرم هارون (ع) نسبت به تسبيح و حمد
تو تا چه حد علاقهمنديم، پس با پذيرش وزارت هارون (ع)، راه تسبيح و حمد فراوانتر
را بر ما هموار ساز. (الميزان، ج 14، ص 148)
[3] جمله «و كذلك ننجى المؤمنين» وعدهاى الهى به مؤمنان است، در
صورتى كه خدا را همانند ذكر يونس (ع)، ياد كنند. (الميزان، ج 14، ص 315)