آثار تشنگى‌

1) آب پنداشتن سراب در بيابان، در تصوّر انسان تشنه:

والَّذينَ كَفَروا اعملُهُم كَسَرابٍ بِقِيعَةٍ يَحسَبُهُ الظَّمانُ ماءً حَتّى‌ اذا جاءَهُ لَم يَجِدهُ شيًا ....

نور (24) 39

2) نافرمانى برخى از سربازان طالوت در برابر تشنگى، به هنگام مواجهه با نهر آب:

فَلَمّا فَصَلَ طالوتُ بِالجُنودِ قالَ انَّ اللَّهَ مُبتَليكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنهُ فليس مِنّى ومن لم يطعمهُ فانَّهُ مِنِّى الّا منِ اغترف غُرفة بِيدِهِ فشرِبوا مِنهُ الّا قليلًا مِنهُم ....

بقره (2) 249

امتحان با تشنگى‌

3) گذشتن گروه موفّق، در آزمايش تشنگى با خوردن يك كف دست از آب نهر، به همراه طالوت:

فَلَمّا فَصَلَ طالوتُ بِالجُنودِ قالَ انَّ اللَّهَ مُبتَليكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنهُ فليس مِنّى ومن لم يطعمهُ فانَّهُ مِنِّى الّا منِ اغترف غُرفة بِيدِهِ فشرِبوا مِنهُ الّا قليلًا مِنهُم فلمّا جاوزهُ هُو والَّذين ءامنُوا معهُ ....

بقره (2) 249

4) تشنگى، عرصه آزمايش سپاهيان طالوت:

فَلَمّا فَصَلَ طالوتُ بِالجُنودِ قالَ انَّ اللَّهَ مُبتَليكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنهُ فليس مِنّى ومن لم يطعمهُ فانَّهُ مِنِّى الّا منِ اغترف غُرفة بِيدِهِ فشرِبوا مِنهُ الّا قليلًا مِنهُم فلمّا جاوزهُ هُو والَّذين ءامنُوا معهُ ....

بقره (2) 249

5) عدم موفقيّت اكثريّت سپاهيان تشنه طالوت، در امتحان با خوردن از آب نهر:

فَلَمّا فَصَلَ طالوتُ بِالجُنودِ قالَ انَّ اللَّهَ مُبتَليكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنهُ فليس مِنّى ومن لم يطعمهُ فانَّهُ مِنِّى الّا منِ اغترف غُرفة بِيدِهِ فشرِبوا مِنهُ الّا قليلًا مِنهُم ....

بقره (2) 249

تشبيه به تشنه‌

6) درخواست از خدايان دروغين، مانند دست دراز كردن انسان تشنه به طرف آب از راه دور:

لَهُ دَعوَةُ الحَقّ والَّذينَ يَدعونَ مِن دونِهِ لا يَستَجيبونَ لَهُم بِشَى‌ءٍ الّا كَبسِطِ كَفَّيهِ الَى الماءِ لِيَبلُغَ فاهُ وما هُوَ بِبلِغِهِ وما دُعاءُ الكفِرينَ الّا فى ضَلل.

رعد (13) 14

7) تشبيه كافران در نااميد شدن به هنگام حسابرسى، به نااميد شدن انسان تشنه به هنگام رسيدن به سراب:

والَّذينَ كَفَروا اعملُهُم كَسَرابٍ بِقِيعَةٍ يَحسَبُهُ الظَّمانُ ماءً حَتّى‌ اذا جاءَهُ لَم يَجِدهُ شيًا ....

نور (24) 39

8) تشبيه كافران در اعراض از حقيقت، به انسان تشنه در رفتن به سراغ سراب به جاى آب:

والَّذينَ كَفَروا اعملُهُم كَسَرابٍ بِقِيعَةٍ يَحسَبُهُ الظَّمانُ ماءً حَتّى‌ اذا جاءَهُ لَم يَجِدهُ شيًا .... [1]

نور (24) 39

نيز---) همين مدخل، سگ تشنه و شتر تشنه‌

[1] در آيه شريفه، اعمال كافران به «سراب» و خودشان به انسان تشنه‌اى كه به دنبال آب گوارا است، ولى از آن اعراض مى‌كند و به حرف مولاى ناصح‌اش كه او را به نوشيدن آب دعوت مى‌كند گوش نمى‌كند، بلكه سراب را آب پنداشته و به طرف آن مى‌رود، تشبيه شده است. (الميزان، ج 15، ص 131)