[1] «غوث» يعنى يارى كردن و «غيث» يعنى باران. مقصود از «استغاثه»
مىتواند طلب يارى و يا طلب باران [آب] باشد. (مفردات، ص 617، «غوث») پاسخى كه به
استغاثه دوزخيان داده مىشود گوياى آن است كه يارى خواستن دوزخيان، همان آبخواهى
آنان است.
[2] برخى «هيم» (جمع «هيماء») را به معناى ريگ گرفتهاند و زمين
ريگزار، هر چه آب در آن ريخته شود مىبلعد و هرگز از آب پر نمىگردد
(مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 334) و تشبيه دوزخيان تشنه به زمين ريگزار، حاكى از
سيرىناپذيرى آنان از آب است.
[3] بهكارگيرى «فا» در «فشاربون» و نيز قيد «عليه» مىفهماند كه
نوشيدن آب بعد از خوردن زقوم، بىدرنگ انجام مىگيرد و اين حكايت از تشنگى شديد
دوزخيان دارد كه با خوردن زقوم برايشان عارض مىگردد.