43) مقرّر شدن روزى ويژه براى بهشتيان، در صبحگاهان و شامگاهان:
لّايسمعون فيها لغوا إلّاسلما ولهم رزقهم فيها بكرة وعشيًّا* تلك الجنّة الّتى نورث من عبادنا من كان تقيًّا.[1]
مريم (19) 62 و 63
اهلكتاب و بهشت
44) ورود اهلكتاب به بهشت، در گرو ايمان و تقواپيشگى آنان:
ولو أنّ أهل الكتب ءامنوا واتّقوا لكفّرنا عنهم سيّاتهم
ولأدخلنهم جنَّت النّعيم.
مائده (5) 65
نيز---) همين مدخل، مسيحيان و بهشت، يهود وبهشت
باغهاى بهشت
45) بهشت، داراى باغهاى گوناگون:
... جنَّت تجرى من تحتها الأنهر ....
بقره (2) 25
نيز---) آلعمران (3) 15 و 136 و 195 و 198؛ نساء (4) 13 و 57 و
122؛ مائده (5) 12 و 65 و 85 و 119؛ توبه (9) 21 و 72 و 89 و 100؛ يونس (10) 9؛
رعد (13) 23؛ ابراهيم (14) 23
نيز---) بقره (2) 111 و 214 و 221؛ آلعمران (3) 133
[1] با توجّه به اينكه از آيات قرآن استفاده مىشود كه بهشتيان هر
چه بخواهند در اختيارشان قرار مىگيرد منظور از «بكرة و عشيّاً» روزيهاى ويژه است.
از رسول گرامى اسلام (ص) نقل شده است: هداياى جالب و ويژه از سوى خداوند در
اوقاتىكه در اين دنيا نماز مىخواندند، در بهشت به آنها مىرسد. (روحالمعانى، ج
9، جزء 16، ص 164)
[2] «روضه» به زمين سرسبز و «جنّة» به زمينى كه داراى درختان به
هم پيچيده باشد، مىگويند. (مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 42)
[3] «جنّة» به زمينى گفته مىشود كه داراى درختان به هم پيچيده
باشد. (مجمعالبيان، ج 9- 10، ص 42)