فيهنّ قصرت الطّرف لم يطمثهنّ إنس قبلهم ولا جانٌ‌* فبأىّ ءالاء ربّكما تكذّبان‌* هل جزاء الإحسن إلّا الإحسن.

رحمان (55) 46 و 56 و 57 و 60

6) همسران باكره، از پاداشهاى اصحاب يمين در بهشت:

وأصحب اليمين ما أصحب اليمين‌* فى سدر مّخضود* وفرش مّرفوعة* إنّا أنشأنهنّ إنشاء* فجعلنهنّ أبكارا* عربا أترابا* لأصحب اليمين. [1]

واقعه (56) 27 و 28 و 34- 38

حدّ زناى باكره‌

7) صد تازيانه، كيفر زناى زنان باكره:

الزّانية والزّانى فاجلدوا كلّ وحد مّنهما مائة جلدة .... [2]

نور (24) 2

8) توبيخ و سرزنش مرد و زن باكره، در صورت ارتكاب فحشا:

والّذان يأتينها منكم فاذوهما فإن تابا وأصلحا فأعرضوا عنهمآ إنّ اللّه كان توّابا رّحيما. [3]

نساء (4) 16

بكّايين‌

بكّايين، گريه‌كنندگان تنگدست بازمانده از غزوه تبوك بودند. [4] برخى مفسّران، نزول آيه 92 توبه (9) را درباره آنان دانسته‌اند كه به علّت تنگدستى خود و وضعيت سخت اقتصادى پيامبر (ص) توفيق شركت در جنگ تبوك را نيافتند و از روى تأسّف گريستند. [5]

بكّه---) مكّه‌

بلا---) مصيبت‌

بِلال‌

بلال بن رياح حبشى، صحابى بزرگ، مؤذّن و خزانه‌دار پيامبر (ص) بود. [6] براساس يك نقل، شأن نزول آيه 212 بقره (2) به مسخره كردن برخى اصحاب پيامبر (ص) از جمله بلال از سوى مشركان مربوط است‌ [7] و برخى مفسّران، نزول آيه 11 احقاف (46) را در پاسخ به ريشخند و سخن سران قريش دانسته‌اند كه مى‌گفتند: اگر در

[1] بنا بر يك احتمال، مقصود از «فرش مرفوعة» زنان بهشتى است كه در عقل، زيبايى و كمالات، عالى‌مرتبه هستند. (الميزان، ج 19، ص 123)

[2] حدّ صد تازيانه، مربوط به زانيانى است كه آزاد، بالغ، بكر و غير محصن باشند. (مجمع‌البيان، ج 7- 8، ص 197)

[3] بنا بر يك احتمال، مقصود از «واللّذان يأتيانها منكم» مرد و زن باكره و مراد از «آذوهما» سرزنش و توبيخ زبانى است. (مجمع‌البيان، ج 3- 4، ص 34)

[4] اسدالغابه، ج 3، ص 349.

[5] جامع‌البيان، ج 6، جزء 9، ص 269؛ مجمع‌البيان، ج 5- 6، ص 91.

[6] الطبقات، ج 3، ص 174؛ المعارف، ص 176؛ اسدالغابه، ج 1، ص 415.

[7] مجمع‌البيان، ج 1- 2، ص 540- 541؛ معالم التنزيل، ج 15، ص 126؛ البحرالمحيط، ج 9، ص 437.